Od 2003 roku pracuje z dziećmi i młodzieżą zarówno kreatywnie, jak również wspierająco i wychowawczo. Ma za sobą doświadczenie pracy w Rodzinnym Domu Dziecka, organizowanie i koordynowanie obozów dla grupy osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności intelektualnej, szereg projektów integracyjnych i inkluzyjnych. Przez półtora roku kierowała prywatnym przedszkolem. Prowadziła lekcje dramy w międzynarodowej szkole podstawowej i liceum. Szkoli nauczycieli i pedagogów w zakresie rozwoju twórczego dzieci i młodzieży, pedagogiki inkluzyjnej i demokratycznej współpracy z uczniem oraz rozwiązywania konfliktów i przemocy rówieśniczej. Reżyserowała pokazy i spektakle z grupami dzieci i młodzieży zagrożonymi wykluczeniem społecznym oraz z niepełnosprawnością (Projekt Lelenfant, Projekt Brave Kids, Brave Inclusive, Siedem Aniołów, Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół Osób z Zespołem Downa „Tęcza” w Krakowie). Pomysłodawczyni koncepcji Brave Kids pod wrocławskim niebem i producentka wydarzeń w ramach festiwalu w 2020 i 2021 oraz Lelenfant od 2022 roku. W latach 2015 – 2016 koordynowała i reżyserowała wydarzenia w ramach Kwartetu Flow – czterech największych wydarzeń Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, za co otrzymała medal ESK 2016 od Prezydenta Wrocławia Rafała Dutkiewicza.Laureatka nagrody Prezydenta Wrocławia 30 Kreatywnych Wrocławia 2021 w kategorii kultura, sztuka, dizajn. Absolwentka studiów kulturoznawczych i studium pedagogicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz psychologii na Uniwersytecie SWPS we Wrocławiu. Odbyła roczny kurs oraz staż w Ośrodku Twórczej Edukacji Kangur. Ukończyła dwuletnią Szkołę Trenerów Sieć rekomendowaną przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Prezeska Fundacji Przyjaźń Sztuka Edukacja. Im bliżej poznajemy innych ludzi, tym mocniej odkrywamy, że choć różni nas często kultura, płeć, religia i czasem setki kilometrów, to tym, co nas łączy są nasze emocje, tęsknoty i pragnienia. W ramach projektu „Poczuj to, pokaż to” (Feel it, show it) będziemy odnajdywać i przenosić na język sceny nasze spojrzenie na siebie samych, naszą samotność i pragnienie relacji. Uczestnicy stworzą uliczny pokaz sceniczny z elementami tańca, teatru i multimediów, w którym opowiadać będą o sobie samych – trzynastolatkach, mieszkańcach Europy i świata. W ramach warsztatów przygotowujących spektakl pracować będziemy zarówno z ciałem (elementy tańca i akrobatyki), jak i głosem (tekstem mówionym i śpiewanym) oraz żywą przestrzenią miasta, jako naturalną sceną. Tworzyć będziemy też materiały zdjęciowe i filmowe będące ilustracją i scenografią dla spektaklu. To, co zobaczymy w ramach ostatecznego pokazu będzie zależało od wyborów i talentów uczestników, którzy wspólnie decydować będą o jego przebiegu i treści. Głównym językiem warsztatu będzie język gestów i mimiki, a w chwilach konieczności korzystać będziemy z angielskiego, lub języków uczestników i wzajemnego tłumaczenia.
Liczna grupa mieszkańców przyszła na plac Bolesława Chrobrego w Bielsku-Białej obejrzeć przygotowany przez młodych ludzi performance dotyczący osamotnienia. Wydarzenie było swoistym finałem pięciu intensywnych dni warsztatowych w ramach odbywającego się w mieście międzynarodowego, młodzieżowego obozu będącego częścią projektu G29 – jednego ze sztandarowych przedsięwzięć Bielska-Białej w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2029. W czasie tygodniowych warsztatów prawie trzydzieścioro młodych ludzi z kilku krajów Europy starało się zgłębić problematykę osamotnienia i przeanalizować znaczenie bycia samotnym we współczesnym świecie. Czym dla nich jest osamotnienie, jaką formę przyjmuje, co dokładnie znaczy i co powoduje – pokazali 12 lipca na placu Chrobrego podczas ulicznego performance. Apelowaliśmy do mieszkańców o udział w tym wydarzeniu i wielu z nich pojawiło się wieczorem na tzw. Pigalu. Jeszcze zanim wszystko się zaczęło, odpowiedzialna za komunikację i organizację projektu G29, pełnomocniczka prezydenta miasta ds. osób młodych Paulina Żmijowska mówiła, że to, co zobaczymy, zostało przygotowane przez uczestników projektu specjalnie dla mieszkańców Bielska-Białej. – My, dorośli nie znamy scenariusza tego występu, wiemy tylko, że jego tytuł
to Osamotnienie. Dzieci przygotowywały się do performance z udziałem trenerki Mary Sadowskiej-Łakomy, ale to, co zobaczymy, najpewniej zaskoczy nawet samą trenerkę – bo to dzieło młodych. Wszyscy uczestnicy obozu wezmą udział w tym przedsięwzięciu – mówiła P. Żmijowska. Przez tydzień dzieci wzięły udział w szeregu warsztatów. – Trzeba pamiętać, że to nie był obóz rozrywkowy, a warsztatowy. To, co dzieci realizowały, było ciężką, wielogodzinną pracą, zajęcia trwały od samego rana do późnego popołudnia. Uczyły się wzajemnie, jak funkcjonować w grupie, ale też jak być samemu w grupie, jak się komunikować, w jaki sposób rozmawiać i kształtować swoje pozycje – tłumaczyła. Podczas samego performance dzieci powiedziały, czym dla nich jest samotność. Była ciszą, uczuciem, byciem ignorowanym, wyborem, odrzuceniem, pustką, decyzją, smutkiem, spokojem, odrzuceniem przez innych, tęsknotą, nieśmiałością, odizolowaniem, opuszczeniem, samobójstwem… Uczestnicy z poszczególnych krajów śpiewali: We don’t like you solitude – czyli nie lubimy samotności; Samotność lubi być sama, samotność jest niechciana – słyszeliśmy już po polsku. Czy Samotność to nic złego. Później były wspólne tańce – będące może swego rodzaju remedium na samotność, ale kiedy dzieci wzięły do ręki telefony komórkowe, znów były same – żadne z nich już nie śpiewało, nie tańczyło i nie rozmawiało. Sytuację symbolicznie odwrócił zielony balonik rzucony przez trenerkę między siedzących plecami do siebie uczestników. Ktoś go zauważył. Wstał. I usłyszeliśmy dwie dziewczynki: jesteś wystarczająca; jesteś piękna; twoje robienie błędów jest dobre; to jest dobre, że jesteś sobą; bądź sobą.
Całość znów zakończyły wspólne tańce, do których dzieci zaprosiły publiczność, w tym prezydenta miasta Jarosława Klimaszewskiego. – Dziękuję wszystkim dzieciakom – mówił włodarz. – W naszym mieście właśnie kończy się obóz letni – te wspaniałe dzieciaki pracowały przez kilka dni nad tematem i problemem osamotnienia. Długofalowym efektem projektu G29, w którym biorą udział ma być to, że dzieci i dorośli w naszym mieście, a najlepiej w całej Europie, nigdy wbrew swojej woli nie będą czuli się samotni, chyba że to świadomie wybiorą. W naszym mieście zrobimy wszystko, aby żadne dziecko nie czuło się osamotnione i nie miało z tego powodów problemów psychicznych. Nie jest idealnie pod tym względem, ale nie zakopujemy problemów pod dywan i staramy się je rozwiązywać – tłumaczył prezydent J. Klimaszewski. Na finał dzieci dostały imienne certyfikaty. G29 zakłada, że młodzi ludzie najpierw będą zdobywać różnorodne kompetencje, aby później poprzez kulturę, sztukę i edukację podejmować ważne tematy dla naszego miasta i Europy. Pierwsze stacjonarne warsztaty projektowe odbyły się właśnie podczas obozu w Bielsku-Białej. Wzięło w nich udział osiemnaścioro 13-latków z Bielska-Białej oraz jedenaścioro z miast partnerów – cypryjskiej Larnaki, portugalskiego Faro oraz Ziliny w Słowacji. Dlatego akurat 13-latkowie? To bowiem młodzi, którzy w 2029 roku – roku naszej kandydatury ESK, osiągną pełnoletność. Ich udział w G29 to szkolenia, warsztaty, nawiązywanie relacji międzynarodowych, tym samym zdobywanie kompetencji – językowych, artystycznych, komunikacyjnych, negocjacyjnych i wielu innych. Tak wyposażeni uczestnicy projektu mają stać się ambasadorami zmian i poprzez kulturę, edukację oraz sztukę podejmować ważne tematy dla naszego miasta oraz Europy. Projekt jest długofalowy – rozpoczął się w tym roku i potrwa do 2030, nastolatkowie mają czas, aby utkać swoją historię – historię zmian, a jednocześnie stać się przykładem dla swoich rówieśników i zachęcać ich do wspólnego działania oraz partycypacji społecznej. Kolejne obozy międzynarodowe będą odbywały się u partnerów projektu. Każdy będzie miał swoją myśl przewodnią. Poza naszym miastem, organizatorem projektu G29 jest Fundacja Edukacji Pozaformalnej. Duży udział ma też Centrum Wolontariatu Młodzieży, w którym odbywają się spotkania i warsztaty.